4de ELMAC conferentie Sheffield 2008

Vrijdag ben ik om 9.20 uur met bmiBaby naar Birmingham gevlogen om in Sheffield op zaterdag 19 april de 4de e-learning conferentie als alumni van mijn Master opleiding bij te wonen. Ik had de reis te strak gepland. Op Schiphol had ik drie kwartier om in te checken en er stond een gigantische rij voor het loket. Op de een of andere manier had ik niet net als de rest van de Nederlanders een reis met dezelfde maatschappij naar Derby geboekt (dat scheelt een uur met de trein). Ik zag Hans en Herman voor in de rij staan, zij vlogen met dezelfde maatschappij een kwartier later, en ik vreesde het ergste. Het lukte, anyway. En ik was toch als eerste in Sheffield! Het was erg leuk om mijn studiegenoten terug te zien. Ik ken de weg al in Sheffield. Twee volle dagen in Sheffield was leuk. De conferentie was inspirerend. Veel ontwikkelingen gaan richting een Personal Learning Environment (PLE). Daarover elders meer (via link op de titel: http://www.reindervrielink.nl/column%20-%20ELMAC%202008.htm Op de conferentieposter stond een foto van mijn graduation die Christa genomen heeft. Dat was een verrassing. Jammer dat Sheffield en Nijmegen elk hun eigen weg gaan in 2009. Ik vond de internationale samenwerking, inclusief deze conferenties en het feit van een universitaire Master een absolute meerwaarde. Dat verkwanselt men nu wel in Nijmegen. Jammer. Maar goed een prima conferentie en leuk te ervaren hoe klein mijn wereld is geworden. Even twee nachten Sheffield en hup weer terug aan het werk. Zaterdagavond na het diner liepen we weer op zoek naar een kroeg achter Joy aan. Het Engelse uitgaans publiek is prachtig uitgedost, bloot en koud. Uiteindelijk vonden we met een uitgedunde groep een typisch Engelse pub.
Zondag was het helemaal spannend. De trein naar Birmingham vertrok pas om 9.37 uur, terwijl mijn vliegtuig om 12.00 uur vertrok. Ik had drie kwartier speling. De trein had 15 minuten vertraging. Ik kon eigenlijk niet meer inchecken. Door mijn teleurgestelde blik mocht ik het toch nog proberen. Helaas moest mijn tas vanwege het cadeau voor Christa ook nog uitgepakt worden. Uiteindelijk ging ik hollend het vliegtuig in. Ik had de seatbels nog niet om of de deur ging dicht en we taxieden weg. We landen in Amsterdam 20 minuten te vroeg. Geen Christa. Pas na een uur en vele meters rondzweren troffen we elkaar. Wel fijn om elkaar weer te zien. Alom een prima weekend.